In het Friese landschap onberoerd door de tijd ligt Aldfaers Erf (Grootvader’s Erf). Het karakteristieke terpdorp werd ooit bestempeld als één van de tien mooiste plaatsen van Nederland. Een schilderachtig dorpje net beneden de afsluitdijk in Allingawier.
“It Ferhaal”, een sfeervolle eetgelegenheid, met een prachtig uitzicht. Denk naast het museum bezoeken bijvoorbeeld aan familiefeestjes, trouwerijen, teambuilding, workshops of tentoonstellingen. Uiteraard kunnen dergelijke arrangementen ook buiten de vaste openingstijden van het museum om geboekt worden.
Museumboerderij De Izeren Ko (de ijzeren koe) ligt in de kern van het museumdorp. Aan het gebint van de schuur is af te lezen dat dit deel is gebouwd rond 1700. De boerderij is een rijksmonument waar sinds het einde van de negentiende eeuw niets meer is veranderd.Allingawier ligt in het veenweidegebied van de Friese zuidwesthoek. Hier ligt de bakermat van het Friese stamboekvee, dat wereldwijd beroemd is. Boerderij De Izeren Ko is zo’n oude veeteeltboerderij, gebouwd voor 14 melkkoeien, wat kleinvee en natuurlijk de onmisbare paarden. In de boerderij werd de melk tot zuivel verwerkt. In de melkkelder, onder de opkamer, werd de melk opgeroomd. De rosmolen dreef de karnmolen aan, om zo karnemelk en boter te maken. Al in de 18e eeuw ging dit dan per schuit naar de markt in Bolsward.
De originele schilderswerkplaats van het dorp is gevuld met verfblikken en pigmenten, kwasten en penselen, blikken met terpentijn, doeken en poetslappen. Ook staan er nog ezels.
De schilder zorgde voor al het geschilderde houtwerk in het dorp, binnen- en buitenshuis. Hij was ook decorateur. Met vaste hand en uiterste precisie, toverde hij eenvoudige houten panelen om tot ware kunst. Omdat drukpersen niet gangbaar waren en er geen printers bestonden, werd de schilder ook gevraagd voor reclame-uitingen en schilderde hij fraaie uithangborden.
Een bezoek aan de dorpsmederij is een must. Hier maakte de smid van oudsher zelf gereedschap en repareerde dat van anderen. Werktuigen van de boer, bootonderdelen van de schipper en het keukengerei van de boerin. Hij was tevens de hoefsmid en besloeg alle paarden uit het dorp en omgeving en ook het fietsenmakerswerk hoorde er bij.De vooruitgang hing als een heet hangijzer om zijn nek. Maar hier in ons museumdorp heeft hij de tand des tijds weerstaan, enkel en alleen om u zijn ambacht te kunnen tonen!
Achter in de schilderswerkplaats treft u de schoenmakerij aan. De tentoongestelde materialen en gereedschappen zijn van de Familie Bouwsma uit Sloten en zijn 150 jaar oud. Met deze materialen is nog tot 1984 gewerkt!
Tot in de late middeleeuwen werden de meeste huizen
nog van hout gebouwd. Een brand kon dus makkelijk overslaan. Daarom hingen er overal emmers. Als er dan brand was, gristen de bewoners zo’n emmer van de haak en snelden naar de brandhaard. Vanaf de sloot gaven ze de emmers water dan aan elkaar door. Niet heel efficiënt natuurlijk, dus vanaf ongeveer 1600 waren bewoners verplicht hun huizen uit steen op te trekken.
Niet lang daarna werd de brandspuit uitgevonden. Als er brand was, haastten brandweermannen (spuitgasten) zich naar het brandspuithuisje om de spuitkar uit te rijden en
de brand te blussen.
Er waren achttien mensen nodig
om de brandspuit in werking te brengen. Met mankracht werd het water uit de sloot gepompt om de brand te blussen. De jassen van de brandweermannen waren van leer gemaakt. U ziet ook
een stok van de Brandmeester.
Voor openingstijden, zie Google
